Kurban Kesimi ve Çocuk

Sevdiklerimizle bir araya gelmemizi sağlayan ortak değerlerimizden, bayramlar hep neşeyle karşılanır. Yetişkinler, bir araya gelmenin mutluluğunu yaşarken, çocuklar da onlara sunulan imkanların, toplanan harçlıkların, oluşan mutluluk ortamının heyecanını yaşarlar. Ancak Kurbanın çocuklar açısından hassaslık içerdiğini bilmek gerekir. Soyut düşünme becerisinin henüz kazanılmadığı; olayların, olguların somut şekilde algılanıp düşünüldüğü 0-12 yaş döneminde çocuklar kurbanı kendi algılama becerilerine göre yorumlarlar. Bu durumda ebeveynler sağduyulu, sakin ve anlayışla çocuğu aydınlatmalıdır. Kurban Bayramı’nda dikkat edilmesi gerekenler konusunda hassas davranmak çocuklarda travma ya da benzeri durumları engelleyecektir.

📍Çocuklara kurban bayramı anlatılırken, kesme, öldürme öğelerinden çok; yardımlaşma, paylaşma, birliktelik ögeleri vurgulanmalıdır.

📍Çocuklar, zamanla somuttan soyuta doğru artan bir gelişme içerisindedirler. Bu gelişim 11-12 yaşlarına kadar sürer. Bu dönemdeki çocuklar için çocuğa basit somut bilgi aktarımı yapılmalıdır. Çocuğun yanında kesim süreci konuşulmamalıdır. 9-12 yaş arası çocuklara kurban bayramının manevi boyutu derin olmayacak şekilde anlatılabilir. Küçük yaş gruplarındaki çocuklar için ise, Et yemek bizler ve çocuklar için çok faydalı. Bazı insanlar et yiyemediği için onlara da et yardımı yapılıyor... gibi açıklamalar yapılabilir.

📍0-7 yaş arası çocukların kurban kesimi esnasında orada bulunmaması önemlidir. Kurban sırasında orada bulunan çocukta, şiddet içerikli davranışlar, alt ıslatma, et yemek istememe, kaygı gözlemlenebilir. Aynı zamanda diğer hayvanlara da zarar verme eğilimi, kesen yetişkine karşı tepki davranışları da görülebilir.

📍Hayvan sevgisi kazandırılmaya çalışılan çocukların (0-12 yaş) elleri kolları bağlı bir hayvanın kesilmesine tanık olması bilişsel ve duygusal anlamda zihinlerinde soru işaretleri oluşturabilir. Bu durumu bir yetişkinin algıladığı şekilde algılamaz.

📍Kurban kesimine tanık olmuş çocuğun duygularını, korkularını anlatmasına fırsat tanıyın. Çocuğun duygularını, tepkilerini basite almayın. “Bunda ağlanacak ne var sanki, üzülme normalde de et yiyorsun” gibi açıklamalardan kaçının. Zorlamayla et yedirmeye çalışmayın. Kısa bir süre iştahsızlıklar yaşanabilir.